[syndicate] De Oppersukkel

[ctgr-pavu.com]

pitin l'enculi !

Le 9 nov. 05, à 18:23, Peter Luining a écrit :

> Dit geschrift is het einde van elk begin dat niet voortspruit
> uit de ijzeren wetten van de logica, welke ontstaan uit de
> zweepslagen die de wetenschapper afvuurt op moeder aarde.
> Daarom zal wat komen gaat uw hersenschors prikkelen zoals de
> penis van een mannetjesaap de eierstokken van het
> vrouwtjesdier prikkelt als het te diep penetreert. Dus u bent
> gewaarschuwd want niet iedereen is opgewassen tegen de
> grenzenloze vunzigheid die dit pamflet zal ontvouwen en
> waarbij vergeleken de hoeveelheid drek die alle religies
> tesamen ten toon spreiden slechts een schamel hoopje zal
> blijken te zijn.
>
> Wendt uw hoofd af van dit pamflet, dat de schrijver tot zulke
> ongelukkige inzichten bracht, dat hij alleen nog maar wil
> leven en al het andere enkel nog als middel ziet om dit te
> bereiken.
> Wendt uw hoofd af gij filosoof, doordat gij de twijfel
> verklaarde aan het gezonde verstand is het voor altijd besmet
> met het virus dat gij wijsheid noemt.
> Wendt uw hoofd af gij godsdienstwaanzinnige. Gij hebt dienst
> genomen in het verkeerde leger, omdat per definitie elk leger
> verkeerd is, het vecht immers voor de algemene zaak, terwijl
> deze letters slechts bedoeld zijn voor deserteurs en andere
> lafhartige geesten die de zaak niet dienen.
> Wendt uw hoofd af gij estheet, die beweert dat over smaak valt
> te twisten, want wordt niet gezegd dat hij geen smaak heeft
> omdat ie niet de smaak van anderen heeft.
> Wendt uw hoofd af gij gewetenloze sukkel, die enkel weet dat
> zijn raketten richting geluk worden gelanceerd maar nooit de
> durf had te doorgronden waarom.
>
> Voor eenieder die er niets van begrepen heeft de laatste waar-
> schuwing: de herhaling. Wendt uw hoofd af, want de woorden die
> komen, zullen zijn als de klanken die de muren van Jericho
> ineen deden storten. Ze zullen de muren die u zo zorgvuldig om
> u heen bouwde om uw rijk te beschermen, verpulveren en u in uw
> werkelijke gedaante tonen: naakt!
>
> In mijn gevechten tegen dromen en waandenkbeelden kwam ik
> mezelf steeds weer tegen, o ongenadige ik die ik toen was.
> Maar van al die strijd leerde ik een ding, het waren de
> beelden waartegen ik vocht, beelden die ik niet los kon laten
> omdat ik ze moest verpletteren met mijn idealen. En hierin lag
> mijn ontdekking die ik groter acht dan die van Columbus, omdat
> hij namelijk niet in kaart te brengen valt. Maar genoeg over
> deze erg schamele vergelijking. Terug naar het slagveld waar
> ik met mijn verouderde wapens vocht tegen beelden. Door een
> enorme inspanning- het bedenken van de Koran was er niets bij-
> heb ik stand kunnen houden, terug kunnen vechten en ben ik nu
> zelfs in staat om erom te lachen.
>
> Het eerste gedeelte van dit pamflet draag ik op aan jou,
> "IDEE", o wonderschone abstractie die geen enkele levende ziel
> zich verbeelden kan en waarvoor velen zich schaamteloos lieten
> meesleuren naar de onpeilbare diepten van de hel.
>
> Uren lang staar ik nu al omhoog naar jou, o prachtige ideeen-
> hemel waaruit zoveel grote geesten hebben geput. Je muziek is
> zo troebel maar toch zo verfijnd. Maar waarom schijn je zo
> helder te zijn als het gaat om je aard. Is het misschien
> doordat jij, mens, ondoorgrondelijk bent? Nee! Natuurlijk
> niet, hoewel je het graag zo zou doen lijken. Jij, mens, als
> het duister en de idee als het licht dat jou gidst naar het
> rijk der vredige schoonheid. Wat een onzin! Want het is door
> dat soort geloof dat jij, van vlees en bloed, in slaap wordt
> gewiegd en voordat je het weet ben jij- of de resten die er
> voor doorgaan- beland op het kerkhof van de werkelijke rust,
> hoe lawaaiierig het daar ook wezen mag.
>
> Nee IDEE, ik heb je doorschouwd, jij wilt maar een ding:
> ernst!
> Ja, jij wilt dat men jou op handen en voeten draagt, en dat de
> sukkels jou nemen voor iets wat je in werkelijkheid niet bent:
> namelijk serieus.
> Sinds mijn kennis tot deze oneindige hoogte is gestegen, weet
> zelfs ik waar het zelfs bij de grootste geesten aan schortte:
> men kent hun idealen. Daarom zal ik mijn naam niet nalaten en
> is mijn oordeel over U IDEE, o stralende doortraptheid, niet
> vernietigend, want zoals U mij nodig heeft, heb ik U nodig om
> te komen tot een ontplooiing waarbij de schepping slechts een
> woord bleek te zijn.
> Het tweede gedeelte van dit pamflet draag ik op aan jou BEELD,
> mijn vermeende vijand op weg naar het opperste geluk.
>
> Het was in de tijd dat ik de aard van mijn wapens had
> doorzien, dat ik besloot mijn schreden te richten richting
> hoofdstad, deze broeihaard van spanning, om daar kennis te
> gaan maken met het visuele genot van de chaos.
>
> O, jij prachtige beeldenstroom, eenieder die jou aanschouwt
> wordt meegesleurd naar een onbekend land waar hij zich meester
> voelt. Ja, jou aanzien schenkt de menselijke soort dat hoogste
> genot, dat alleen vergelijkbaar is met dat van een moeder die
> pas een kind geworpen heeft, het een aframmeling geeft om het
> dan met liefde te omarmen en gerust te stellen.
>
> Maar wat zie ik daar, een meisje plakt een plaatje van
> zichzelf en een jongen- waarschijnlijk een vriendje- in een
> boek. Jij verzamelt harde beelden uit de stroom, jij
> sukkeltje, jij kleine spaarder van je herinneringen, wat
> verwacht je er wel niet van: rente na je dood? Ik geloof dat
> ik me weer laat gaan, en afdwaal van de kern van mijn betoog,
> want het verhaal draait om jou, jij kleine glibberige
> aardworm, die enkel de verukkelijke beeldenstroom kan
> verkrachten, door in haar snede te kruipen en er alleen winst
> uit te peuteren en deze vervolgens op te slaan in immense
> pakhuizen, om haar uiteindelijk te laten verrotten met als
> enige hoop dat er sukkels na jou komen, die nog iets zien in
> die stinkende troep.
>
>
> "Genoeg, genoeg, genoeg", schreeuwde de vrouw, toen haar man
> zich al weer voor de vierde keer die week vergaapte aan de
> beelden van een voetbalwedstrijd. Vroeger droomde hij er nog
> wel eens van om een groot sportman te zijn, net zoals vele
> jeugdigen ervan dromen om eens een ster te zijn. Maar nu is
> hij oud en wijs en als realist weet hij zijn plaats in de
> machinerie van eenzijdige berusting. Hoewel zijn vrouw nog
> altijd blijft dromen van die prachtige beelden van platgedrukt
> geluk die hangen langs de weg van haar dagelijkse bestaan.
> Maar eens te meer waarschuw ik jullie van de menselijke soort,
> stol niet de beelden van wat je zou kunnen zijn, want voordat
> je het weet ga je je eraan hechten, kan je er geen afstand
> meer van doen, en wordt je zoals de koning die weigert afstand
> te doen van zijn troon, ondanks dat hij weet dat zijn macht
> gebroken is, door het volk of wat daarvoor doorgaat, omdat hij
> gelooft dat hij de troon is, en desnoods liever met de dood
> betaalt dan met zijn troon, zijn zijn!
>
> Een vriend waarvan ik de naam niet zal noemen, zei tegen mij:
> "Ach laat die sukkels toch, ze zijn hoogst amusant, waarom zou
> je medelijden met ze hebben." Deze woorden deden me lachen
> als een hyena die zopas een prooi veroverd heeft, want hiermee
> bewees "die vriend" tot hetzelfde rijk te behoren dat hem zo
> ... amuseerde. Hij had namelijk niets van mijn betoog
> begrepen. Wat had ik een lol, ik voel het nu nog in mijn
> kaken.
>
> Mijn voorafgaande overpeinzingen sleurden me mee naar de twee
> enige krachten die het slachtveld der mensen beheersen. Ja jij
> IDEE en jij BEELD jullie hebt de handen voorgoed ineen
> geslagen om onder de mensen waarheid, leugen en alle overige
> onzin eeuwig te laten circuleren.
>
> Gelukkig begrijp ik jullie maar al te goed, als individuen
> hebt jullie de voorafgaande eeuwen steeds meer moeten inboeten
> aan kracht, omdat jullie strijd onderling steeds heviger werd
> en opdat jullie elkander niet totaal zoudt vernietigen, hebt
> jullie een pact gesloten, waar de zaligheid van afdruipt,
> zoals de biechtvader die bij het horen van een gedetailleerde
> biecht van een jongetje dat voor het eerst de geslachtsdaad
> met een geit beleeft, overmand wordt door zo een zalig gevoel
> dat hij de hand aan zichzelf slaat. Ja, jullie geweldige
> hypocrisie geeft jullie een glans die zelfs de hoogste
> bergtoppen nooit zullen bereiken.
> Maar o wee, o wee! ik bezing jullie natuurlijk niet voor
> niets, want ik wil jullie een pact met mij voorstellen: wij
> drieen als nieuwe drie-eenheid. Stel je voor jij IDEE, o
> geweldige abstractie, en jij BEELD, o kleurrijke oase, en ik,
> mens van vlees en bloed, trekken niet meer tegenelkaar ten
> strijde maar samen. Wij als nieuwe drie-eenheid, niet alleen
> heilig, maar ook werelds, tegen alle sukkels of zij die het
> wensen te zijn; ik berijd de potvissen der geestelijke en
> materiele zeeen en jaag op de sukkel met het enige wapen dat
> hem in zijn waarde laat: de harpoen der stupiditeit.
>
>
>
> Ik trad het kleine kamertje van Raskolnikow binnen, en daar
> zaten ze, op het bankje dat me al zo gedetailleerd beschreven
> was. IDEE en BEELD, ze hadden gehoor gegeven aan mijn oproep.
> Hun uiterlijk viel enigszins mee. BEELD had het ontstellende
> uiterlijk van ..., maar laat ik me op dit moment niet te
> buiten gaan aan uitwijdingen, waarvan jij, oppersukkel in
> wording, in de toekomst wellicht zelf nog het genoegen kunt
> smaken.
> IDEE nam hondsbrutaal het woord: "BEELD en ik zijn het eens,
> een pact met ons is mogelijk, maar dan moet je wel onze
> persoonlijke condities vervullen. Mijn conditie luidt: je moet
> elke vorm van liefde jegens je medemens, BEELD en mij
> afzweren." "En mijn conditie is ", sprak BEELD met de stem van
> een gecastreerde engel, "dat je mijn potentie in alle koelheid
> verkracht." Ik knikte met de vanzelfsprekendheid van een hoer,
> die na met haar klant geslapen te hebben het vooraf
> vastgestelde bedrag incasseert. Verliet de kamer en besteeg
> mijn furie.
> Gewapend met mijn gouden lans trok ik met mijn beschimmelde
> ros door de maagdelijke hemel op zoek naar het kloppende hart
> der liefde; ik gaf mijn ros de sporen om mijn tempo te
> verhogen; en daar zat zij, ze keek mij lachend aan, o liefde,
> o prachtige verleiding, jij die bezongen werd in duizenden
> po‰men, en die zich voordeed als het laatste heilmiddel in
> deze hoog technologische samenleving. Nu ik je ware gezicht
> zie, zal ik je niet vernietigen, want je gezicht is leeg en
> waarschijnlijk nooit gevuld geweest. Nu, ik zal je alleen
> laten met je gevoelens, je geluk.
> En alras trok ik verder om mijn tweede daad te volbrengen.
> Maar wat is dat! Een hypermodern beeldscherm kruist mijn pad;
> wat een buit als ik een sukkel zou zijn geweest. Met een tikje
> van mijn lans versplinterde ik dat apparaat dat zovelen van de
> menselijke soort begeren. Steeds vaker duiken ze op, maar het
> kost mij net zo weinig moeite als ademen om ze te vernietigen.
> en zo laat ik een spoor van vernietiging na in het hemelrijk
> der verwrongen geneugten.
>
> Daar lag hij dan op het prachtige groene gras, in de gedaante
> van de anti-sukkel, reusachtig stuk afgrijzen, dat zelfs mij
> voor een moment deed huiveren. Zijn hoofd leek wel een bunker
> die het tijdens een bombardement zwaar te verduren had gehad,
> maar uiteindelijk toch had stand gehouden. Zijn lichaam leek
> op een gigantische rollade die bijelkaar gehouden werd door
> enorme wurgkettingen. Van benen of armen was nauwelijks
> sprake, het leken vieze glibberige wormpjes vergeleken bij de
> rest van zijn lichaam. Zijn geslachtsdeel torende hoog boven
> zijn lichaam uit, het ding zag er nog erger uit dan de toren
> van Babel, want elke beklimmer van dat ding zou niet alleen
> een andere taal gaan spreken, maar uberhaupt niet meer tot
> iets komen dat op taal zou lijken. En mijn taak was het de
> potentie van dit ... monsterlijke voorwerp te verkrachten. Ha,
> ha verkrachten, ik moest lachen, steeds harder, ik raakte in
> een lachstuip, ik stak het voorwerp blijkbaar aan, want hij
> bulderde het ook uit. Totdat ik opeens als een bliksemschicht,
> het ding strak en superieur aankeek, het huiverde als een kind
> dat wordt betrapt tijdens het onaneren. En binnen een seconde
> kwam zijn gigantische penis, die tot aan een andere hemel moet
> hebben gereikt, naar beneden en ik ontweek het ding met de
> behendigheid van een mug waarop een aanslag wordt gepleegd. Ik
> zag met groot genot de ineenstorting van dit bolwerk van
> potentie. Toen ik me omkeerde zag ik BEELD en IDEE ruiterlijk
> zittend op hun schimmels. Ik besteeg mijn ros en gezamenlijk
> daalden wij af naar de aarde.
>
>
> Geachte lezer, u die mijn verhaal onderschrijft denkt
> misschien dat hij nu tot het illustere gezelschap van de
> oppersukkels kan toetreden, maar niets is minder waar. U lezer
> mag zich enkel oppersukkel noemen wanneer u vijfentwintig
> pieken stort op bankrekeningnummer 47.31.62.334 onder
> vermelding van oppersukkel.
>
>
>
> -----Syndicate mailinglist-----------------------
> Syndicate network for media culture and media art
> information and archive: http://syndicate.anart.no
> to post to the Syndicate list: <syndicate at anart.no>
> Shake the KKnut: http://syndicate.anart.no/KKnut/
> no commercial use of the texts without permission